Korozyjność

Jest wiele przyczyn zachodzenia zjawisk korozyjnych 

W instalacjach wodnych jest to między innymi:

• przepływ ładunków elektrycznych
• wystąpienie agresywnego chemicznie środowiska, spowodowanego wprowadzaniem do wody środków dezynfekcyjnych (biocydów)
• namnażanie się mikroorganizmów na ścianach instalacji

Szybkość korozji związana jest z następującymi parametrami wody: pH, zawartość gazów rozpuszczonych (tlen i dwutlenek węgla), zawartość soli rozpuszczonych (z podziałem na jony agresywne chlorków i siarczanów, jony metali i jony nieagresywne wapnia i magnezu)  oraz całkowita ilość substancji rozpuszczonych. Na korozyjność wody ma również wpływ jej stabilność węglanowo-wapniowa. Woda stabilna nie powoduje wytrącania się osadów węglanu wapnia, ani takich osadów nie rozpuszcza. Do oceny stanu równowagi węglanowo-wapniowej wody i jej własności agresywnych wykorzystuje się tzw. indeks nasycenia i obliczane na jego podstawie indeksy Langeliera i Ryznera. Do oceny korozyjności wody został opracowany indeks Larsona  określający zależność korozyjności od zasadowości wody oraz zawartości chlorków i siarczanów.

Praktycznie korozji z instalacji wodnej nie można wyeliminować ale można ją znacząco ograniczyć poprzez kontrolę parametrów wody i szereg innych czynników wpływających na korozję.

Efektem działania elektronicznych uzdatniaczy wody jest ograniczenie:

• korozji elektrochemicznej
• korozji biologicznej
• korozji chemicznej

Wyżej wymienione efekty następują na skutek:

• wyeliminowania konieczności stosowania wody miękkiej i bardzo miękkiej (agresywnej chemicznie)
• pasywacji elektrycznej powierzchni ścian rury – „skin effect”
• tworzenia warstwy pasywnego tlenku żelaza w rurach stalowych – magnetytu
• eliminacji osadów biologicznych (biofilm) i mineralnych
• eliminacji lub ograniczenia stosowania śr. chemicznych w szczególności agresywnych biocydów
• tworzenia barier w przepływie elektronów i jonów biorących udział w procesie utleniania
• dezaktywacji mikroorganizmów w tym różnego typu bakterii zawieszonych w wodzie

Korozja elektrochemiczna zachodzi w środowisku elektrolitów, w którym następuje tworzenie mikroogniw, złożonych z anody i katody. Powierzchnia metalu, nawet najbardziej czysta, nie jest jednorodna w skali mikroskopowej. Metal ma strukturę ziarnistą, krystaliczną, a granice ziaren mają strukturę mniej jednorodną. Ma to związek z podziałem struktury metalu na obszar będący anodą (granica ziaren) i katodą (ziarno). Kiedy proces korozji metalicznej zostanie zainicjowany, proces zaczyna samoistnie przyśpieszać i w obszarze anodowym następuje zniszczenie materiału. Podczas pracy takiego ogniwa korozji następuje przepływ prądu, a bieguny ogniwa ulegają polaryzacji. Polaryzacja hamuje proces katodowy i anodowy hamując proces korozyjny. Ale w korozji chemicznej działają depolaryzatory (tlen i jony wodorowe), które wpływają na przyspieszenie tego procesu.

Za pośrednictwem cieczy sygnał elektromagnetyczny rozchodzi się na długości setek metrów w instalacji.
Siły tego pola powodują, że ujemnie naładowane elektrony przemieszczają się w głąb materiału instalacji, a dodatnio naładowane jony są przesuwane w kierunku przeciwnym, czyli do elektrolitu. Prowadzi to do uzyskania stanu pasywności elektrochemicznej na powierzchni styku metalu z cieczą. Ponieważ w procesie korozji warunkiem koniecznym jest udział zarówno ujemnie naładowanych elektronów jak i jonów dodatnich, efektem wywołanym przez urządzenie HydroFLOW jest spowolnienie procesu korozji elektrochemicznej.